به نقل از «ایرنا»

غذاهای محلی کردستان گنجینه مغفول گردشگری

تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۱۷۰۱۰

به گزارش ایرنا، استان کردستان از جمله استان‌هایی است که به لحاظ طبیعت بکر و بی نظیر و برخورداری از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی منحصربفرد همواره مقصد گردشگران است اما امروزه غذا و تنوع غذایی نیز به عنوان یکی از جاذبه‌های جذب توریست و گردشگر، به ظرفیت های کردستان افزوده است.

استان کردستان در زمینه غذاهای محلی و سنتی از ظرفیت و پتانسیل بالایی برخوردار است، غذاهایی خاص و ناب که مواد تشکیل دهنده آنها کاملا طبیعی بوده و بیشترشان از سبزیجات گیاهی و کوهی استان درست می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در گذشته‌های نه چندان دور سفره کردستانی‌ها پر بود از این غذاهای محلی و سنتی مقوی و مغذی با طعم و مزه‌ای فوق العاده و بی نظیر که اعضای خانواده از بزرگ و کوچک با اشتیاق دورهم جمع شده و مشغول خوردن می شدند.

سال‌هاست که دیگر در سفره‌های مردم این استان خبری از "دوینه و شلمین، دانه کولانه و آش بریشین" نیست و اگر هم باشد مخصوص پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها است و حتی پدران و مادران امروزی نیز علاقه و حتی گاهی آشنایی چندانی با این غذاها ندارند و انواع پاستاها و غذاهای فست فودی را ترجیح می‌دهند و غذاهای محلی در اکثر نقاط این دیار به دست فراموشی سپرده شده است.

امروزه غذا یکی ازمعیارهای مهم سفر و از اصلی‌ترین مولفه‌های گردشگری به شمار می رود و درسال‌های اخیر به اهمیت این مساله مهم یعنی ارتباط غذا و جذب گردشگر پی برده شده و حتی به مفهوم جدیدی در حوزه گردشگری با عنوان"گردشگری غذا" پی برده شده است.

در استان کردستان همانند بسیاری از استان‌های دیگر کشور از این ظرفیت استفاده آنچنانی نشده و به نوعی بهره برداری از غذاهای بومی و محلی برای حوزه گردشگری و گردشگری غذا مغفول مانده است.

امروزه «غذا» یکی از معیارهای مهم سفر و از اصلی‌ترین مولفه‌های گردشگری به شمار می رود در سال‌های اخیر اهمیت این مساله مهم یعنی ارتباط غذا و جذب گردشگر و حتی به مفهوم جدیدی در حوزه گردشگری با عنوان "گردشگری غذا" مطرح شده است.

نوآوری در سرو غذاهای محلی

یکی از سرآشپزان معروف استان و کشور در این رابطه می‌گوید: بزرگترین دلیل مغفول ماندن غذاهای بومی و محلی استان در حوزه گردشگری این است که این غذاها در همان حالت خانگی باقی مانده و کمتر پیش آمده در رستوران‌ها و کافه رستوران‌ها تولید و توزیع شود.

آزاد محمدی افزود: اگر بخواهیم از این ظرفیت به نحو مطلوب در حوزه گردشگری استفاده کنیم باید نحوه سرو کردن (آماده کردن و چینش) از همان شیوه سنتی خارج و در آن نوآوری و خلاقیت بکار گرفته شود.

وی یادآور شد: غذا و حتی نحوه پخت و طعم و مزه آن بر روی فرهنگ، خلق و خو و بسیاری چیزهای دیگر تاثیرگذار است بنابراین اگر مقداری در سرو غذاهای محلی خلاقیت ایجاد شود می تواند زمینه جذب توریست و گردشگر را بیش از گذشته در این استان فراهم کند.

محمدی که داوری بسیاری از جشنواره‌های استانی و کشوری را بر عهده داشته است، معتقد است: در بسیاری از استان‌های دیگر غذا بخشی از فرهنگ آنان به شمار می رود اما در منطقه ما همانند بسیاری دیگر از فرهنگ‌ها غذاهای سنتی و خانگی در حال به فراموشی سپرده شدن است.

ذائقه فرزندانمان را با غذاهای محلی آشنا کنیم

وی با بیان اینکه در حال حاضر نسل جوان، نوجوان و نونهال ما علاقه و آشنایی کمتری با غذاهای محلی دارند و همین مساله موجب شده این غذاها به فراموشی سپرده شود، گفت: بسیاری از خانواده‌ها به جای اینکه ذائقه فرزندان خود را به سمت غذاهای محلی سوق دهند، آنان را با اقسام فست فودها و غذاهای ایتالیایی و فرانسوی آشنا کرده و آن را با کلاس می دانند.

این سرآشپز توانمند کردستانی یادآور شد: غذاهای محلی استان کردستان سرشار از ویتامین، پروتئین و مواد مقوی و مغذی است، موادی که شاید به جرات بتوان گفت از نظر طعم و مزه و مغذی بودن در دنیا نظیر ندارد.

وی تاکید کرد: بی شک اگر خانواده‌ها اطلاعات درست و دقیقی از غذاهای محلی و ارزش غذایی آن داشتند هیچ گاه ذائقه فرزندان خود را به سمت غذاهای دیگر نمی بردند بنابراین در این زمینه قبل از هر چیز نیازمند فرهنگ سازی هستیم.

اگر خانواده‌ها اطلاعات درست و دقیقی از غذاهای محلی و ارزش غذایی آن داشتند هیچ گاه ذائقه فرزندان خود را به سمت غذاهای دیگر نمی بردند بنابراین در این زمینه قبل از هر چیز نیازمند فرهنگ سازی هستیم.

محمدی افزود: در این راستا میراث فرهنگی و سایر ادارات و ارگان‌ های متولی باید زمینه را فراهم کنند و افرادی با تجربه را وارد کار کرده و با تنوع بخشی به غذاهای محلی در سرو و با همان طعم و مزه و استفاده از ایده‌های نو و جدید این غذاها را به لیست غذاهای رستوران ها، هتل و کافه رستوران‌ها اضافه کرده و آن را ترویج دهند.

وی اظهار داشت: تنوع غذاهای محلی استان کردستان بسیار زیاد است و حتی تعدادی از غذاهایی که امروز به نام برخی از استان‌های دیگر کشور ثبت شده مربوط به این استان است اما چون پیگیری نشده به نام جای دیگری به ثبت رسیده است.

غذای محلی کردستان ظرفیت دریافت ستاره میشلن را دارد

این سرآشپز مطرح کردستانی در ادامه با بیان اینکه در تمام دنیا برای بحث‌های غذایی همانند بسیاری از موضوعات دیگر مسابقات برگزار و رتبه بندی و سطح بندی انجام می شود، گفت: غذاهای محلی کردستان اگر مقداری در نحوه سروکردن آن تغییر ایجاد شود ظرفیت دریافت ستاره "میشلن" را دارند.

ستاره‌های میشلَن (michelin) بخشی از نظام رتبه‌بندی رستوران‌ها بوده که از راهنمای آشپزی به همین نام گرفته شده است، این کتاب توسط برادران میشلن، "آندره" و "ادوارد" ابداع شد که یک کارخانه تایر سازی در فرانسه داشتند.

ستاره‌های میشلن از رتبه‌ صفر تا سه ستاره، بر اساس دیدگاه‌های بازرسان ناشناس اعطا می‌شود، امتیازدهی این منتقدان زبده با در نظر گرفتن نکاتی نظیر کیفیت و تازگی مواد اولیه، تبحر در طعم دار کردن و طبخ غذا، شخصیت سرآشپز و در آخر ثبات در حفظ کیفیت غذا درهر بازدید ارائه می‌شود.

این سرآشپز کردستانی یادآور شد: درحال حاضر نسبت به چند سال گذشته در زمینه ترویج غذاهای محلی و ذائقه مردم به سمت این نوع غذاها در استان تغییراتی انجام شده اما تا رسیدن به نقطه مطلوب حداقل پنج سال دیگر زمان نیاز است.

محمدی افزود: بنده در این زمینه با تمام توان تلاش می کنم و حتی در صدد نوشتن کتابی برای معرفی عذاهای محلی استان کردستان با تمام جزییات و خاصیت هایی که دارد هستم که امیدوارم به نتیجه برسد.

کردستان قابلیت‌های فراوانی در حوزه گردشگری غذا دارد

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کردستان نیز می گوید: استان کردستان با داشتن توانمندی های فراوان در حوزه‌های مختلف گردشگری از جمله گردشگری فرهنگی، تاریخی، اکوتوریسم، مناطق جنگی و ورزشی، در حوزه گردشگری غذا نیز دارای پتانسیل‌ها و قابلیت‌های فراوانی است.»

یعقوب گویلیان با بیان اینکه غذا به‌عنوان یک جاذبه گردشگری در دنیا شناخته شده است، افزود: گردشگران علاوه بر دیدن آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی، آشنایی با خوراک و غذای محلی آن منطقه را نیز در برنامه سفر می‌گنجانند.

به گفته وی تنوع غذایی به‌نوعی فرهنگ غنی و بازتابی از شرایط جغرافیایی، فرهنگی، سلیقه و ذائقه مردم یک منطقه را نشان می دهد.

تنوع غذایی به‌نوعی فرهنگ غنی و بازتابی از شرایط جغرافیایی، فرهنگی، سلیقه و ذائقه مردم یک منطقه را نشان می دهد.

وی اظهار داشت: باید شرایطی برای گردشگران فراهم شود که در کنار اقامت، از نمادهای فرهنگی و طبیعی منطقه بازدید و از نزدیک با آداب و رسوم و آیین‌های محلی آمیخته شده با خوراک و نوشیدنی استان آشنا شوند.

نقش موثر فعالان بخش خصوصی در توسعه گردشگری غذا

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کردستان یادآور شد: فعالان بخش خصوصی و به‌ویژه اقامتگاه‌های بوم‌گردی و سنتی استان علاوه بر جذب گردشگر می‌توانند نقش موثری در معرفی آداب و رسوم و فرهنگ غنی منطقه از جمله ترویج غذاهای محلی و توسعه گردشگری غذا داشته باشند.

گویلیان برگزاری دوره های آموزشی را راهکار بسیار موثری در معرفی غذاهای محلی اعلام کرد و گفت: در سال جاری دوره آموزشی یک‌روزه با شرکت ۵۵ نفر از مدیران و پرسنل اقامتگاه‌های بوم‌گردی و سنتی در محل مجتمع گردشگری و اقامتی شاسوار سنندج برگزار شد، ۱۰ نوع غذا، پیش غذا و دسر منطقه توسط کارشناس و داور بین‌المللی غذاهای بومی محلی، غذاهای ملل و گیاهی آموزش داده شد.

وی هدف از برگزاری این دوره آموزشی را تنوع‌بخشی به جاذبه‌های گردشگری و معرفی غذاهای بومی‌محلی کردستان اعلام و ابراز امیدواری کرد این روند تداوم یافته و با بهره‌گیری از این ظرفیت بتوانیم بیش از پیش در رونق اقتصاد جوامع محلی و توسعه گردشگری استان مؤثر باشیم.

برخی از غذاهای محلی کردستان

خورش گیلاخه

گیاهی با همین نام در اطراف سنندج رشد می‌کند و به لطف فراوانی گیلاخه است که غذاهایی هم با آن طبخ می‌شود. گیلاخه دارای ۲ بخش پیازچه و ساقه است که در پیازچه آن مقدار زیادی فیبر وجود دارد، برای درست کردن این غذای محلی از گوشت، پیاز، لوبیا قرمز، لیمو عمانی و تره، جعفری یا گشنیز استفاده می‌شود.

دانه کولانه

این آش بیشتر در مناسبت‌ها، جشن‌ها، دورهمی‌ها و مراسم خاص از جمله "جشن دندانی بچه ها" تهیه می شود، وقتی بچه ای اولین دندانش در می‌آید، پدر و مادرش جشنی می‌گیرد و در جشن آش دانه کولانه برای مهمانان سرو می‌کنند، گندم، نخود، عدس، لوبیا قرمز، مرزه خشک، پیاز، قلم گوسفندی و ادویه‌های مختلف با هم ترکیب شده‌اند تا این آش خوشمزه آماده شود.

خورش ریواس

ریواس از گیاهان این استان است که فراوانی آن باعث شده که اهالی این منطقه از آن برای تهیه چندین نوع مختلف از غذاهای سنتی سنندج استفاده کنند، مثلا از این گیاه ترش‌مزه و پرخاصیت برای پختن خورش ریواس استفاده می‌کنند.

در تهیه این خورش از گوشت گوسفند، پیاز، نعناع، جعفری و ریواس استفاده می‌شود. خورش ریواس یکی از قدیمی ترین غذاهای کردستان محسوب می‌شود.

که‌لانه

این نان (غذا) از پیازچه، پیچک و خمیر درست می‌شود و زمانی که مواد اولیه که‌لانه با هم ترکیب شدند، آن را روی ساج (نوعی ماهیتابه مخصوص) می‌ریزند تا آماده شود، کردستانی‌ها این نان را با کره چرب یا روغن حیوانی میل می‌کنند، مواد اولیه برای پختن که‌لانه عبارت است از پیچک یا پیازچه، آرد، روغن حیوانی، آرد، آب و نمک.

برچسب‌ها غذای محلی کردستان شرکت خدماتی فرهنگی هنر آشپزی میراث فرهنگی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: غذای محلی کردستان میراث فرهنگی غذای محلی کردستان میراث فرهنگی حوزه گردشگری استان کردستان غذاهای محلی میراث فرهنگی محلی کردستان گردشگری غذا غذاهای بومی محلی استان رستوران ها غذای محلی یادآور شد طعم و مزه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۱۷۰۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گنج داریوش سوم هخامنشی؛ گنجینه ای عظیم که هنوز پیدا نشده است

اسکندر مقدونی در زمان تسخیر سرزمین‌های پادشاهی هخامنشی و تصاحب غنایم شوش، ایسوس (شهری در ترکیه امروزی)، دمشق و پارسه (تخت جمشید)، بخش مهمی از گنجینه هخامنشیان را به دست آورد؛ اما آنچه که به‌عنوان گنجینه داریوش سوم مانند رازی در دل تاریخ گم شده است، می‌تواند یکی از بزرگترین و ارزشمندترین گنج‌های ایران باشد.

گنج داریوش سوم هخامنشی کجاست؟

اگر از خود می‌پرسید بزرگترین گنج گمشده ایران چیست و مربوط به کدام دوره است؟ یک پاسخ ممکن برای این سوال می‌تواند گنج رازآلود و گمشده داریوش سوم، آخرین پادشاه هخامنشی باشد.

به گزارش گجت نیوز، تردیدی نیست که اگر داستان گنجینه آخرین پادشاه هخامنشی واقعیت داشته باشد، این گنج می‌تواند یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین گنج‌های ایران باشد.

گنجینه داریوش، ثروت تاریخی خاندان هخامنشیان بوده که در طول سال‌ها جمع‌آوری شده بود و اگرچه اسکندر بخش‌هایی از آن را تصاحب کرد، اما داریوش سوم در جریان فرار خود بخش عمده آن را با هدف تشکیل ارتشی بزرگ برای مقابله با اسکندر حمل می‌کرده است.

داریوش سوم کیست و چگونه به پادشاهی رسید؟

داریوش سوم معروف به دارا، آخرین پادشاه شاهنشاهی هخامنشی محسوب می‌شود که از ۳۳۶ تا ۳۳۰ قبل از میلاد سلطنت کرد. او فرزند آرشام و سی‌سی گامبیس و آخرین پادشاه رسمی هخامنشی بود.

داستان داریوش سوم در زمان پادشاهی اردشیر سوم آغاز می‌شود. بنا بر اسناد تاریخی، در زمان آغاز سلطنت اردشیر سوم و تصمیم او برای حذف دیگر شاهزادگان رقیب، خبری از داریوش نبود و این می‌تواند حاکی از این باشد که نقش و رده داریوش در آن زمان چندان حائز اهمیت نبوده است.

با وجود این، شاهزاده جوان هخامنشی در نبرد با کادوسیان توانایی‌های خود را اثبات کرد؛ به‌نحوی که اردشیر سوم، داریوش را دلیرترین پارسیان نامید و به مقام ساتراپی ارمنستان برگزید.

بعدها اما، باگواس، وزیر بزرگ دربار هخامنشی، اردشیر سوم را مسموم کرد و پسرش ارشک را بر تخت نشاند. طولی نکشید که وزیر خائن ارشک را هم مسموم کرد و تصمیم گرفت ساتراپی ارمنستان یعنی داریوش را بر تخت بنشاند تا بتواند او را بازیچه کرده و کنترل کند. باگواس اما به خواسته خود نرسید و این داریوش سوم بود که وزیر خائن را به قتل رساند.

در سال ۳۳۰ پیش از میلاد و در شرایطی که پادشاهی هخامنشی بعد از دو شکست پیاپی در نبرد با اسکندر، در خطر سرنگونی توسط ارتش مقدونی قرار داشت، داریوش تصمیم گرفت در هگمتانه در ماد، ارتش بزرگ دیگری برای نبرد با اسکندر تشکیل دهد. اما حمله اسکندر به این سرزمین، نقشه داریوش را عقیم کرد و به همین دلیل شاهنشاه با برادرزاده‌اش به نام بسوس و جمعی از بزرگان هخامنشی از ری به سمت شرق حرکت کرد.

در مسیر و در حوالی دامغان، بسوس از ترس نزدیک بودن لشکر مقدونی به شاه خیانت کرده، او را زخمی کرد و به باختر رفت تا به عنوان اردشیر پنجم، پادشاه جدید هخامنشی حکومت کند.

از سوی دیگر و در همین شرایط، اسکندر به کاروان داریوش سوم رسید؛ اما در این زمان شاهنشاه فوت کرده بود. پس او برای مشروعیت بخشیدن به فتوحات خود، ابتدا جسد شاه را با احترام و تشریفات دفن کرد و سپس به تعقیب بسوس یا اردشیر پنجم رفت تا او را مجازات کند.

ماجرای گنج داریوش سوم چیست؟

بنا بر اسناد تاریخی، اسکندر در پارسه حدود ۹ هزار تالنت طلا و ۴۰ هزار تالنت نقره به دست آورد. تالنت در معیارهای وزنی امروزی، چیزی برابر با ۲.۲۶ کیلوگرم است و با این اوصاف باید گفت اسکندر از تنها یکی از شهرهای بزرگ پادشاهی هخامنشی، حدود ۱۰۰۰ تن جوهرات و غنیمت به‌دست آورد.

دیودور سیسیلی، مورخ مشهور یونانی در این‌باره نوشته که اسکندر بعد از تصرف پارسه، غنیمت‌ها را بر بیش از ۳ هزار شتر بارکش و ۱۰ هزار جفت قاطر (یعنی ۲۳ هزار حیوان بارکش) سوار کرد و به کشور خود برد.

با وجود این، همه این‌ها تنها بخشی از ثروت بی‌کران پادشاهی هخامنشیان بود؛ چرا که داریوش سوم قبل از رسیدن اسکندر به پارسه، با کاروانی از گنجینه‌های مهم به پایتخت تابستانی قلمرو خود یعنی هگمتانه رفت.

گفته می‌شود داریوش سوم پیش از مرگ و در شرایطی که احساس خطر کرده بود، دستور داد تمام طلاها، نقره‌ها و اشیای قیمتی را در اطراف این شهر دفن کنند. این موضوع سبب شد تا اسکندر بعد از تصرف هگمتانه، هیچ اثری از گنج بزرگ داریوش سوم پیدا نکند.

به‌گفته پژوهشگران تاریخ، گنج داریوش سوم چیزی معادل نیمی از کل دارایی خاندان هخامنشی بوده و قرار بوده برای بازسازی ایران و جمع‌آوری یک لشکر بزرگ برای مقابله با اسکندر صرف شود.

لازم به ذکر است، تمام تلاش‌ها برای یافتن گنج داریوش سوم تا امروز بی‌نتیجه بوده و هیچ‌کس نتوانسته رد یا نشانی از آن پیدا کند.

کانال عصر ایران در تلگرام